En met een beetje Fantasie kun je daar een heuse expeditie van maken, zeker als het koud is en je het in de avonduren doet: De bergstappers aan. Jas aan. Muts op. Handschoenen aan.
Hoofdlamp op (wel eerst even checken of de batterij nog vol is wand anders wordt het misschien wel TE spannend) Dan snel de deur uit met vuilniszak en hopen dat de buren je niet zien. Werd mijn fantasie deze week bijna werkelijkheid. e.e.a. was alleen nóg iets lulliger.
Het was Maandag C.a 10.00 uur –2 Celsius
Ik liep met mijn vuilniszak.
Zonder jas, zonder handschoenen en muts.
Maar op mijn pas nieuwe rode in de aanbieding bij XXXXXX gekochte thermo sloffen de 6 mtr naar de weg. En dan ! ……………… boem ………. Valt de voordeur dicht.
Sta je dan zonder huissleutel.
Ik dacht toen 2 dingen:
1) hopelijk ziet niemand mij voor lul staan...
2) Hoe kom ik weer naar binnen?
Gelukkig stond er nog een raam op een kier. Helaas was dat het tuimelraam in het dak.
Hier begon dus het echte avontuur, van onze held op rode sloffen. Eerst moest ik over het zelf ontworpen stalen spijlenhek van 2 mtr met van die lekkere scherpe omhoogstaande punten. Gelukkig kon ik een laag stenen muurtje van 1 meter als eerste opstapje gebruiken. Dan de volgende stap met mijn voeten op de bovenste dwarsligger tussen de spijlen proppen. Met als gevolg dat ik op mijn grote tenen voorover gebogen stond en met mijn handen probeerde te voorkomen dat ik gespiest werd. Mijn voeten raakte bijna in de knoop met het schrikdraad dat gelukkig die avond niet aan stond.
Even dacht ik … wat nu. Voelde in mijn broekzak en gelukkig hij zat er. Mijn mobiele telefoon! Mocht het fout gaan kon ik altijd nog bellen.
Met een sprong die ik tijdens mijn wintersport had geoefend op telemark-ski’s, maar waarbij ik toen verkeerd landde met een blessure tot gevolg (misschien hier later meer over), landde ik dit keer wel goed: ik stond met beide rode sloffen in de blub. (Waar wintersport al niet goed voor is.)
Toen het platte dakje van de aanbouw op. Eitje dacht ik! Dat viel even tegen. Pas na drie pogingen kon ik de dakrand grijpen en me op het dakje worstelen. Het verdiende geen schoonheid prijs, maar ik was weer een stapje verder.
Dan via de dakgoot lopen, klein stukje wrijving klimmen op de dakpannen en het houtwerk van het het raam grijpen. Maar die dakgoot…? Houd die mij wel? En gaat dat wrijvingsklimmen met die natte rode sloffen wel?
Ja het ging! Ik kroop het raam binnen en met een koprolletje landde ik op mijn bed. Hier ben ik dan ook enige tijd blijven liggen. Ik keek naar mijn rode sloffen en dacht dat is nog eens een goede aankoop geweest. Goede lekker zittende klimschoentjes voor € 15,-!!
De Firma naam XXXXX geef ik hier niet prijs daar ik niet door ze gesponsord word. Toch vreemd: mijn avonturen schijnen niet speciaal genoeg te zijn. Overigens, de sloffen zijn er ook in andere kleuren.
Tot snel
The MAD Man
www.mad-venture.com